SKANDAL KOJI JE ZATRESAO REGION: SPC ,,Đavoljem vladici“ koji je blagoslovio ra*nog zločinca Karadžića dodijelio orden šumaričkih mučenika?!
Kontroverzni vladika je tokom čitave svoje karijere optuživan i za život u raskoši, što je suprotno monaškom zavjetu na skromnost i siromaštvo.
Episkop šumadijski SPC Jovan odlikovao je u ponedjeljak u Kragujevcu umirovljenog episkopa zvorničko-tuzlanskog Vasilija Kačavendu najvišim ordenom te eparhije – ordenom šumaričkih mučenika?!
Skandalozna odluka Srpske Pravoslavne crkve upriličena je nakon što je Kačavenda sa episkopom Jovanom služio parastos žrtvama pogroma Kragujevčana, prije svega đaka, od Njemaca i ljotićevaca u oktobru 1941. godine.
Čitavu karijeru kontroverznog episkopa SPC Kačavende do umirovljenja 2013. godine pratili su skandali. Javnost u regionu je prvi put čula za njega iz ratnog perioda u BiH i to kao bliskog prijatelja i poštovaoca osuđenih ratnih zločinaca Radovana Karadžića i Ratka Mladića i to pod imenom ,,đavolji vladika“, kako ga mnogi i dalje zovu, piše Pobjeda.
RANI RADOVI
Krajem 90-ih godina, prema pisanju regionalnih medija, pripadao je „konzervativnoj“ struji SPC, tzv. bosanskom lobiju, koji se protivio unošenju promjena u liturgiji i saradnji sa drugim religijama. Smatrao se jednim od najuticajnijih vladika u SPC jer je vodio najbogatiju eparhiju u BiH pa je izgradio velelepni zlatni dvor na ruševinama bošnjačkih kuća u Bijeljini.
Vasilije Kačavenda je za episkopa zvorničko-tuzlanskog izabran 1978. godine. Tu dužnost je obnašao do 15. maja 1992. godine, kada iz Tuzle bježi u Bijeljinu, ostavljajući svoje vjernike. Po dolasku, počinje njegov ratnohuškački pohod, govor mržnje, prijetnje svima koji ne prihvataju njegove skute, a svuda daje blagoslov politici Radovana Karadžića.
Iz njegove „ratne“ prošlosti zabilježeno je da je, zbog neposlušnosti, poslao vojnike da popa Radomira Markovića izbace iz kuće. Tom prilikom, kako su pisale e-novine, ranjena je njegova supruga, koja je od dobijenih rana umrla, a pop izbačen na ulicu. Nakon tog incidenta, mještani pet sela došli su u Bijeljinu tražeći od Karadžića da Kačavendu protjera, što tadašnji čelnik bosanskih Srba nije uradio.
Kontroverzni episkop je u Bijeljini porušio i deset kuća čiji su vlasnici bili bošnjačke nacionalnosti i na tom mjestu počeo gradnju manastira, crkve i svog groba. Mjesto je poznato pod imenom ,,zlatni dvor“ zbog svoje velelepnosti, a početkom 2000. godine, sudskom odlukom, za porušene kuće i dvorišta, Skupština opštine Bijeljina morala je vlasnicima isplatiti čak dva miliona maraka.
Kačavendino ime se veže i za crkvu u Diviču kod Zvornika i dvorištu Fate Orlović u Konjević Polju. Fata već godinama pokušava da „izmjesti“ crkvu iz svog dvorišta.
BLUDNI ŽIVOT
Kontroverzni vladika je tokom čitave karijere optuživan i za život u raskoši, što je suprotno monaškom zavjetu na skromnost i siromaštvo.
Međutim, umirovljen je tek 2013. godine nakon serije optužbi za nedolično ponašanje, pedofiliju i seksualne prestupe.
Sredinom 2012. godine trojica đaka Cetinjske bogoslovije požalili su se svojim duhovnicima na episkopa Kačavendu. Optužbe su bile zastrašujuće, a đaci uplašeni. Tvrdili su da ih je Kačavenda seksualno napastvovao i da ih ucjenjuje, jer ne pristaju na njegove ponude. Uprava Cetinjske bogoslovije je njihove izjave dostavila Sinodu. Tako je i formalno, kako su pisali mediji, unutar crkvenih zidova ,,slomljena“ tišina o zloglasnom Vasiliju Kačavendi.
U novembru 2012. godine snimci na kojima je bio prikazan Kačavenda kako oralno opšti sa dječacima predati su Sinodu SPC. Kačavenda je pod pritiskom javnosti podnio ostavku 9. novembra iste godine, zbog, kako je tvrdio, ,,zdravstvenih problema“. Kasnije se predomislio i odlučio da ostane na poziciji vladike. Međutim, kada su klipovi na kojima seksualno zlostavlja dječake postali dostupni javnosti aprila 2013. godine, rekao je da će se boriti protiv takvih optužbi. Podnio je ostavku na mjesto episkopa drugi put 22. aprila 2013. godine koja je odmah bila prihvaćena od strane SPC. Bio je razdužen svih dužnosti na dan 29. maj 2013. godine.
Tu nije kraj svim skandalima. Srpska policija je u Beogradu 11. aprila 2016. godine, uz pomoć Bojana Jovanovića, koji je tada bio đakon u manastiru, uhapsila dvojicu muškaraca koji su navodno pokušali da za 100.000 bosanskih maraka prodaju video na kojem Kačavenda seksualno zlostavlja četiri maloljetna dječaka. Navedeno je da je video trajao oko 2,5 sata. Jedan od uhapšenih muškaraca, koji je služio kao đakon u istom manastiru gdje je služio i Kačavenda, izjavio je da je Kačavenda pokušao da ga poljubi u vrat i da ga je dodirivao po intimnim djelovima tijela, te je rekao da je zbog toga i napustio SPC.
Bivši đakon Bojan Jovanović, poslije optužbi za seksualno uznemiravanje, podnio je krivičnu prijavu tužilaštvu u Bijeljini u kojoj Kačavendu optužuje za učešće u ubistvu bogoslova Milića Blažanovića s kojim je vladika navodno održavao seksualnu vezu, a koji se pod nerazjašnjenim okolnostima ubio u Manastiru Papraća u BiH. Taj slučaj je aktivan i danas jer je Jovanović, koji je takođe zlostavljan od Kačavende, o tome upoznao i međunarodne organizacije.
Srpska pravoslavna crkva se nije oglašavala po ovom pitanju, iako su postojale tvrdnje da se Kačavenda bavio silovanjem, podvođenjem i seksualnim zlostavljanjem dece.
SARADNIK DB
Vasilije Kačavenda je bio i saradnik Državne bezbjednosti po imenu Pablo, pisao je beogradski Blic koji je 2016. godine objavio tajni dosje o razriješenom vladici.
Kačavenda je, prema tom dosjeu, duže od 50 godina saradnik domaćih i stranih obavještajnih službi, a vrbovan je pomoću kompromitujućih fotografija i materijala o njegovim istupima seksualne prirode.
Kačavendu je prvo vrbovala 60-ih godina tadašnja jugoslovenska služba bezbjednosti, a 70-ih je bio pod operativnim djelovanjem DB BiH zbog ,,djelovanja sa kleronacionalističkih pozicija“.
Kačavenda se navodi kao ,,nosilac homoseksualnih aktivnosti unutar SPC“, a pominju se još i vladika mileševski Fileret i vladika Pahomije, kome je već suđeno za seksualno zlostavljanje dječaka u Vranju.
– Vladika Kačavenda je 1993. bio u homoseksualnoj vezi sa izvjesnim B. K. iz SAD. Grupa vjernika koja je čula za to tražila je da se registruje nevladino udruženje koje bi se bavilo provjerom moralne čistote vladika i sveštenika, odnosno ,,utvrđivanjem“ onih koji su homoseksualci – piše u ovom dosjeu.
